Emolienty do mycia
Emolienty do skóry atopowej zalecane są wszystkim atopikom jako uzupełnienie leczenia. Wydłużają okresy bez objawów choroby, a także łagodzą suchość i swędzenie skóry. Przy atopowym zapaleniu skóry zaleca się unikanie tradycyjnego mydła, które może nasilać symptomy choroby. Emolienty do suchej skóry należy stosować ciągle, również wtedy, gdy na skórze nie widać stanu zapalnego. Dzięki temu zapobiegamy zaostrzeniom.
Wśród emolientów do mycia ciała znajdziemy m.in. olejek emolient pod prysznic, krem oczyszczający do ciała, emulsję emolientową pod prysznic i szampon nawilżający w piance do suchej skóry. Kosmetyki do skóry wrażliwej i atopowej nie tylko dokładnie oczyszczają ciało, ale również intensywnie je natłuszczają i odbudowują ochronny płaszcz hydrolipidowy skóry. Emolienty przy atopowym zapaleniu skóry można stosować również wtedy, gdy lekarz zaleci sterydy miejscowe. W takim przypadku, emolienty dla atopików mogą pozwolić zmniejszyć ilość stosowanych sterydów.
Emolienty do mycia zalecane są nie tylko przy atopowym zapaleniu skóry. Przynoszą korzystny efekt również przy wielu innych chorobach dermatologicznych, przebiegających z nadmierną suchością, rogowaceniem skóry lub jej świądem.
Emolienty do ciała
Emolienty do skóry suchej i wrażliwej skutecznie łagodzą dyskomfort. U dzieci, cierpiących na atopowe zapalenie skóry, często pojawia się rozdrażnienie i problemy ze snem. Skóra intensywnie swędzi, co powoduje drapanie i nasilanie problemu. U dorosłych uporczywe swędzenie również jest trudne w opanowaniu i może przeszkadzać w wykonywaniu codziennych czynności. Jest to również problem estetyczny, które może negatywnie wpływać na samoocenę.
Emolienty do pielęgnacji ciała to m.in. balsam emolient, kojąco-zmiękczający krem emolientowy, łagodzący krem do twarzy lub natłuszczający krem do ciała. Przy skórze suchej, pozytywne efekty przynoszą również kosmetyki z mocznikiem, z także nawilżające preparaty z witaminą A i E. Produkty do pielęgnacji skóry suchej i atopowej należy stosować dwa razy dziennie, rano i wieczorem, lub częściej – kiedy tylko chory odczuwa taką potrzebę.